Filipijnen - Coron island

Coron-Busuanga

Palawan

21/05/05-26/05/05

Zaterdag 21 mei '05 - vervolg
dag 193
El Nido - Coron (Palawan)
Sea dives, het ressort dat we als allereerste hadden geselecteerd uit de Lonely planet had nog een kamer vrij en dus, charmant als ik ben, laat ik die Gaby benutten, ze stelt wel voor om ze samen te delen maar ik ben veel te gehecht aan mijn privacy. Na lang zoekwerk vind ik nog een kamer in coconuss garden , een arrogante plek gerund door Duitsers en compleet overpriced.

Zondag 22 mei '05
dag 194
Coron (Palawan/Busuanga)

ik ruil in de vroege morgen Coconuss garden voor Sea dives waar een kamer is vrijgekomen.

Samen met Gaby, Stefan en katie een bezeten Duits duikers koppel huren we een boot voor een ganse dag.

We gaan op zoek naar verborgen meren en snorkelen in een oude krater waar we bizarre ontdekkingen doen. We krijgen de tip over een aantal vulkanische meren die op Coron Island verborgen liggen. Lake Cayangan is hier de mooiste van. Coron Island kent veel verborgen lagoons waar het water glashelder is en je tot diep het mooi gekleurde koraal en de vissen kunt zien. Na een uur varen komen we uit in een waar paradijs. Het meer is turkoois van kleur en tussen de hoge scherpe kalkstenen rotsen groeien bomen en struiken met bloemen.

Doordat Lake Cayangan een vulkanisch meer is dat in de loop der jaren door het regenwater is ontstaan, is het water zoet en een stuk warmer dan in vergelijking met de zee.
Direct vanuit het water rijzen de scherpen kalkrotsen tot hoog boven ons uit. Omdat we helemaal ingesloten zitten en er geen zuchtje wind staat, is het water spiegelglad. Het water zo helder, dat als ik over de rand van de boot hang, ik wel zo'n dertig meter naar beneden kan kijken.
We doen onze snorkels en maskers op en springen in het water. Zo stijl en scherp als de rotsen het water uitrijzen, zo stijl vervolgen ze ook hun weg onder water. Er zwemmen hier gigantische vissen. De vissers mannen kunnen hier namelijk niet met hun bootjes komen, waardoor de natuur hier niet uit zijn evenwichtige verband is getrokken. Dit is zonder uitzondering een van de mooiste plekjes waar ik ooit geweest ben. We zijn hier op een plaats waar geen ander bootje kan komen en geen pad de geheimen en de schoonheid van dit verborgen meer blootgeeft.

Even voorbij Lake Cayangan ligt een andere lagoon waar we op ontdekkingsjacht gaan. Er lijkt echter niet veel te zijn, totdat we een soort van natuurlijk poortje tussen de kalkrotsen zien, wat onze nieuwsgierigheid opwekt. We meren de boot bij een uitstekende rots en klimmen over de rotsen. Deze zijn vlijmscherp en waarschijnlijk komt dat door een vroegere vulkanische uitbarsting.
Niet veel later komen we bij het meer uit. De rotsen lijken wel een enorme gotische kathedraal dat zich tot diep in het water voltrekt.
Vanaf een hoge rots hebben we een mooi uitzicht over het meer. Ook hier is het water glashelder.Vanaf de rots springen we zo'n zes meter lager het meer in. Het water is ontzettend warm, nog veel warmer dan in Lake Cayangan.

Ik slaap in kamer 101, Katie & Stefan in 102 en Gaby in 103. Grote paniek als we na ons diner in onze kamers tientallen kakkerlakken aantreffen! De manager wordt er bijgehaald en hele bussen bayer worden leeggespoten. Afwachtend tot we onze kamers terug kunnen innemen gieten we ons vol met rum cola. Bayer en de alcohol helpen niet als blijkt dat enkele uren later de kakkerlakken gewoon in het bed kruipen. In de morgen tref ik 15 grote dode kakkerlakken aan in mijn kamer. Dit is echt het goorste 'shithole' waar ik ooit gelogeerd heb, de geur van de kamer doet denken aan een grot met duizenden vleermuizen.
maandag 23 mei '05
dag 195
Coron (Palawan/Busuanga)

Gaby, Katie en Stefan hadden juist dezelfde afschuwelijke nachtmerrie en niemand had een oog dicht gedaan. Ik ga met de manager praten die het probleem snel toegeeft 'to close to the kitchen' we krijgen een andere kamer en een nacht gratis aangeboden.

Ik huur een crossmotor en exploreer het bergachtige landschap over de ruwe zandwegen, rij door schitterende bergpanorama's en dan weer door jungleachtige bossen. Een enorme zwarte arend met een nog levende rat land voor mij op de aardeweg, reptielen vluchten de bossen in en allerhande exotische vogels omringen mij.
Op de terugweg verlies ik bij een steile afdaling de controle over de motor, val en mijn rechterbeen komt op de uitlaat terecht waar mijn huid blijft op
kleven, resultaat 2de graad brandwonden die ik in het plaatselijk ziekenhuis (dat denkelijk sedert de jaren 30 niet meer is verandert) laat verzorgen. Pijn is relatief, ik lach ze weg en vervolg mijn motortocht.

Aperitieven doen we op het dak met rum cola met alweer een verbluffende zonsondergang.
dinsdag 24 mei '05
dag 196
Coron (Palawan/Busuanga)

Om mijn brandwonden snel en goed te laten genezen annuleer ik de geplande island hopping en las een off day in en gebruik die zinvol om mijn volgende bestemmingen Cebu en Bohol voor te bereiden.

De kakkerlakken mogen in de nieuwe kamer al in mindere maten aanwezig zijn, de gruwelijk scherpe geur ergens tussen ratuitwerpselen en urine is niet meer te harden. Op het dak zijn een paar hammocks aangebracht en beslis daar de komende nachten te slapen onder de sterrenhemel. Gaby vergezeld mij op het dak, samen drinken we een fles goedkope rum leeg en na uren lullen vallen we onder de sterrenhemel in onze hammock inslaap.
Maar slapen is van korte duur, net naast het ressort is het plaatselijk slachthuis en onze nachtrust wordt om 04.00 uur behoorlijk verstoord als de eerste varkens worden afgeslacht, het onafgebroken geschrei gaat door merg en been en zelfs mijn oordopjes zijn daar niet tegen opgewassen.
woensdag 25 mei '05
dag 197
Coron (Palawan/Busuanga)

Ik wil absoluut Calauit island bezoeken, een onbewoond eiland 2.5 uur rijden van Coron. Dictator Marcos heeft er destijds 500 geïmporteerde en bedreigde Afrikaanse diersoorten neergezet om uitsterving te voorkomen, dat zou de officiële versie zijn, de gossip versie is dat de zoon van Marcos een verwoed jager was...

Omstreeks 05.00 vertrekt onze gehuurde jeep met mezelf, katie en Stefan, Gaby, Damien en Bill, een Taxichauffeur uit Londen van 65 die 4 maanden per jaar dubbele schiften draait en dan 8 maanden vakantie op de Filippijnen neemt, een originele manier om de stress in europa gedeeltelijk te ontlopen. Een wederom indrukwekkende tocht door met ochtendmist gehulde bergen brengt ons aan de andere kant van het eiland waar we met een bootje oversteken naar Calauit eiland. Klinkt allemaal heel toeristisch maar dat is het zeker niet, integendeel, het was een heel gedoe om toelating te krijgen en het huren van een jeep had ook al enkele dagen in beslag genomen. Het park zelf bezoeken we in een laadbak van een monstertruck.
Bizar is dat het landschap op zich al heel Afrikaans aandoet, grote open vlaktes waar de zebra’s, giraffen, antilopen en ander wild zich makkelijk kunnen verplaatsen.

Op de terugweg stoppen we om te lunchen in een klein gezellig restaurant en later bezoeken we nog een waterval waar we met zen allen in zwemmen. In de namiddag praten ik en gaby nog wat na over onze alweer bewogen avontuur.Donderdag 26 mei '05
dag 198
Coron (Palawan/Busuanga)

De vrienden gaan vandaag allemaal snorkelen of duiken, mijn brandwonden zijn weliswaar op record tempo aan het genezen maar zoutwater is voorlopig nog niet aan mij besteed.

In de voormiddag rij ik met de crossmotor naar de warmwaterbronnen waar ik een uurtje heerlijk kan relaxen. De namiddag geniet ik van het stadsleven met authentieke winkels en restaurants en de zoals steeds super vriendelijke bevolking.

’s Avonds dineer ik met Gaby in een doorsnee restaurantje aan het water waar we behoorlijk eten. We weten dat het weer een korte nacht gaat worden want we hebben tijdens de maaltijd al besloten terug op het dak te gaan slapen in de hammocks. De rum cola’s worden weer op ijltempo binnen gegoten. Lichtjes aangeschoten besluiten we in het dorp ons te wagen aan een typische Filippijnse specialiteit namelijk een balot. Dat is een rauw ganzenei met een bijna volgroeit embryo. Het ei wordt vanboven opengemaakt en de rauwe substantie wordt opgeslurpt, een walgelijke bedoening.Balot in enkel ‘s avonds verkrijgbaar in het donker en de reden hebben we nu wel begrepen. Dit is echt vies, ik proef er een beetje van maar moet direct kokhalzen. Samen gooien we de balots in het water en spoelen onze mond met rum. Later op het dak in onze hammocks hebben we van onze afgrijselijke ervaring de slappe lach waar we eerste uur niet uitkomen. Het wordt weer een korte nacht.

Palawan was weer een onvergetelijke ervaring, een echt stukje Filippijnen bevolkt met fantastische gastvrije en vriendelijke mensen. Geen tempels of zware cultuur shocken maar een ongerepte jungle, onbewoonde tropische eilandjes met een verbluffende onderwater wereld. Palawan is NOG niet door massa toerisme aangetast wat reizen tot het goedkoopste in Zuid-Oost Azie maakt.